22 vekil arkadaşı, zor ve kötü koşularda yaşam mücadelesi veren mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarının çözüme kavuşturulması amacıyla TBMM Başkanlığı’na başvurarak, Meclis Genel Görüşmesi açılmasını talep eden CHP Şanlıurfa Milletvekili Mahmut Tanal, “Mevsimlik tarım işçiliği denince akıllara ilk Şanlıurfa ilimiz gelmektedir” dedi.
Mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarının başında barınma geldiğine dikkat çeken Tanal ile 22 milletvekili arkadaşının imzasını taşıyan Meclis Genel Görüşmesi önergesi metni şöyle:
MEVSİMLİK TARIM İŞÇİLERİNİN ÇOĞUNLUĞU; ŞANLIURFA, MARDİN, DİYARBAKIR, BATMAN, ADIYAMAN
Mevsimlik tarım işçilerinin yaşadıkları sorunlar, uzun yıllardır dile getirilmesine rağmen çözülememiştir. Mevsimlik tarım işçilerinin çoğunluğu; Şanlıurfa, Mardin, Diyarbakır, Batman, Adıyaman olmak üzere Güneydoğu Anadolu’daki ailelerden oluşmaktadır. Mart ayının sonundan Kasım ayının sonuna kadar çapalama, ilaçlama ve toplama işleri için özellikle İç Anadolu, Akdeniz, Ege ve Karadeniz illerine yönelik yoğun mevsimlik tarım göçü yaşanmaktadır. Yine geçimini tarım işçiliğiyle sağlayan aileler, yaşadıkları ilin tarlalarını ya da komşu ilin tarım alanlarını tercih etmektedir.
En çok mevsimlik tarım işçisi barındıran illerin başında Ankara, Adana, Afyon, Bursa, Eskişehir, Konya, Kayseri, Hatay, Manisa, Mersin, Yozgat, Aksaray, Çorum, Ordu ve Giresun gelmektedir. Elma, zeytin, üzüm, fındık, kayısı, turunçgiller toplama/satış için hazırlama ve şekerpancarı, tütün, pamuk, domates, patates, soğan işçiliği ile örtü altı ürün yetiştiriciliğiyle ilgili işgücü ihtiyacı mevsimlik tarım işçiliğini yaygınlaştırmaktadır.
MEVSİMLİK TARIM İŞÇİLERİ, ZOR VE KÖTÜ KOŞULARDA YAŞAM MÜCADELESİ VERMEKTEDİR
Mevsimlik tarım işçileri, zor ve kötü koşularda yaşam mücadelesi vermektedir. Mevsimlik tarım işçileri, barınma, ulaşım, sağlık, beslenme, güvenlik haklarından mahrum şeklide başka diyarlarda ekmek parası kazanma derdine düşmektedir.
Mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarının başında barınma gelmektedir. Tarlada zamanla yarışırcasına ter döken tarım emekçileri, insan onuruna yakışır barınma koşullarından mahrumdur. Mevsimlik tarım işçilerinin yüzde 80’i çadırlarda yaşamaktadır. Yağmura ve rüzgara dayanıksız çadırlar, mevsimlik tarım işçiliğiyle uğraşan aileler için işkence aracına dönüşmektedir. Yırtık, eskimiş çadırlar, derme çatma yapılar, tarım işçilerince hem barınma hem de dinlenme alanı olarak kullanılmaktadır. Mevsimlik tarım işçilerinin barındığı alanlarda elektrik, tuvalet, sıcak su, banyo imkanı bulunmamaktadır. İçme suyu temini uzak mesafeden tankerlerle, bidonlarla sağlanmaktadır. Bir yanda tarlada çalışan, bir yanda yemek ve çamaşıra yetişen, bidonlarla su taşıyan kadınlar için koşullar daha da ağırdır.
MEVSİMLİK TARIM İŞÇİLERİNE GELDİKLERİ İLLERDE KİMİ ZAMAN ÇADIR YERİ OLARAK ÇÖPLÜK ALANI LAYIK GÖRÜLMEKTEDİR
Mevsimlik tarım işçilerine geldikleri illerde kimi zaman çadır yeri olarak çöplük alanı layık görülmektedir. En ufak bir yağmurda çamur deryasına dönen arazilerde, toz toprak içinde, yerleşim alanlarından uzakta konaklamaya zorlanan mevsimlik tarım işçileri, TBMM’den, yetkili kurumlardan sorunlarına çözüm bulmalarını beklemektedir.
MEVSİMLİK TARIM İŞÇİLERİ TRAFİK KAZASINDA YAŞAMLARINI YİTİRDİ/YARALANDI” BAŞLIKLI HABERLER, GAZETELERİN 3. SAYFALARINDAN EKSİK OLMAMAKTADIR
Mevsimlik tarım işçileri, gerekli önlemler, tedbirler alınmadığı için yollarda can vermektedir. Kamyon kasalarına, yük üzerine, traktör römorklarına bindirilen, tıka basa minibüslere doldurulan mevsimlik tarı…
Yorumlar
Kalan Karakter: